–მაპატიეთ ძალიან დაბნეული ვარ – თავი მაღლა ავწიე და რას ვხედავ,ისევ ისაა

–გეგონა სადმე გაიქცეოდი?

–გეხვეწებით რა გამიშვით,გთხოოვთ

–არა წამოდი მანქანაში ჩაჯექი

–მანქანაშიიი?რა მინდა მანდ?სად მიგყავართ?

–ჩემთან სახლში–ძალიან მაგრა მომეკრა და ხალხში გამაძვრინა,ისე მაგრად მიჭერდა ყველაფერი მტკიოდა,ვყვიროდი შველას ვითხოვდი თუმცა იმ აურზაურში არავის ესმოდა ჩემი...მანქანაში უკან ჩამტენა და დაიძრა

–ტელეფონი არ გაქვთ?

–ჰა,ჰა რატო პოლიციას რო დაურეკო?

–არა დედაჩემს რამეს მოვატყუებ თორემ ინერვიულებს

–აჰა,ოღონდ

–გასაგებია

დედას დავურეკე და ვუთხარი რომ ემილისთან ვიქნებოდი,მოკლედ გავცვალეთ ადგილები მაგრამ ძალიან მეშინოდა რა მოხდებოდა? მაგრამ ამას დედაჩემს არასოდეს ვეტყოდი მან ისიც არ იცოდა ასეთ ბარში რომ ვმუშაობდი თორემ არ დამთანხმდებოდა,მაგრამ ფული გვჭირდება...უცებ მანქანამ დაატორმუზა და კინაღამ მანქანიდან წინ გავერჭვე

–მოვედიით

–ოოჰ როგორ გამიხარდა–გაცხარებული თვალებით შემომხედა და მანიშნა რომ გადმოვსულიყავი,მეც დავემორჩილე სხვა რა გზა იყო.ამ დროს ამ უცნობის უკან რომელიღაც შავმა,მანქანამ დაატორმუზა კინაღამ ზედ შეაჯდა,იქიდან გადმოვიდა ავტომობილივით მიმზიდველი ბიჭი,თუმცა მე მას უკვე ვიცნობდი

–ხომ გითხარი თავი დაანებე თქო?

–მიდი გაიარე–ამ დროს ისევ ჩხუბი ატყდა,მალე პოლიციაც გამოჩნდა და ის უცნობი წაიყვანეს,ჩვენ კი მარტო დავრჩით

–კარგად ხართ?რითი დაგეხმაროთ?

–არა არაფერია შენ როგორ ხარ,რატო გამოყევი იმას? ან რა გინდოდა ბარში რატო მუშაობ
(დაიწყო ეხლა,მართალი იყო მაგრამ ვერ ვიტან ესეთ ტონს,როდესაც რამეს გარიგებენ ან ჭკუას გარიგებენ

–არა იცი არ მინდა ამაზე ლაპარაკი

–კარგი კარგი...–რა ლამაზი იყო,თუმცა ჯერ გამოუცდელი და საყვარელი

–წამოდი გავისეირნოთ,ბოლოსდაბოლოს ხო უნდა გამოისყიდო ეეეს?–და თითით მაჩვენა ნატკენი თავი,გავიცინე და მას გავყევი.დიდიხანი ჩუმად მივდიოდით გზაზე,სიჩუმეც ისეთი ლამაზი იყო მასთან ერთად

–ხოო,ამდენი რამე გადამხდა შენს გამო და ეხლა სახელი მაინც მითხარი

–მაილი

–მე ნიკი,სასიამოვნოა...წამოდი მაგ ბარიდან რა არაა ეგ შენი შესაფერისი

–არ შემიძლია უნდა ვიმუშავო,არც მე არ მსიამოვნებს,მაგრამ არ მაქვს სხვა არჩევანი

–აჰაა ანუ ყოველდღე უნდა ვიარო მანდ

–ვერ გავიგე?!

–არაფერი ისეთი...მოდი მე უნდა წავიდე და სახლში მიგაცილებ ხო???კიდე არ გადაეყარო ვინმეს სულელო

–დამშვიდდი არ მჭირდება შენი დაცვა–ძალიან გავბრაზდი მის ასეთ ტონზე

–არა იყოს მიგაცილებ–მალე სახლში მივედი

–აქ ცხოვრობ?

–თუ არ გსიამოვნებს შეგიძლია აქ აღარ დაბრუნდე არავინ გეხვეწება

–დამშვიდდი,კარგი ასე ნუ გაბრაზდები...უბრალოდ შენნაირი გოგოსთვის ცოტა რაღაცნაირია–კი მესიამოვნა მაგრაამ

–ნახვამდის

სახლში შევედი

–ასე მალე?მე მეგონა რჩებოდი

–ხო ვაპირებდი მარა მერე სტუმრები მოუვიდნენ და წამოვედი

–კარგი

ჩემს ოთახში შევედი და კარები მივიხურე,ვარკვლავები ჭორფლებივით ეყარა ცას,ცივი ნიავი ქროდა,მთვარე ჩემი გულივით ნახევრად სავსე იყო...მაინც ნიკზე მეფიქრებოდა

–არა მაილი,ის ხომ მდიდარი ერთი ცანცარა მექალთანე ბიჭია,ისიც ხომ დავინახე როგორ უხეშად მესაუბრებოდა ხანდახან,თავში ავარდნილი გამოპრანჭული ბიჭია,მე ეგ არ შემიყვარდება,მაინც არასოდეს შემომხედავს,მაგისი აზრით ვიღაც ქუჩის ქალი ვარ