ჩემზე ბევრი რაღა მოვყვე,17 წლის მაილი საირუსი.მამა ცოტა ხნის წინ მიგვატოვა მე და დედა,სხვასთან წავიდა,სხვა უყვარს,არც კი დამემშვიდობა,მთელი ცხოვრება ვერ ვაპატიებ ამას.არც ის აუხსნია რატომ მიდიოდა,უბრალოდ აიღო ჩემოდნები და კარები გაიხურა.ბილს პატივს ვცემდი,მაგრამ ახლა მივხვდი,იგი არ ღირს ჩემი და დედას ცრემლების ღირსად.

საირუსების ოჯახი:

–მაილი ადე დე,სკოლაში დაგაგვიანდება

–5 წუთი რა–როგორ მეზარებოდა თბილი ლოგინიდან ადგომა,მაგრამ სხვა რა გზაა.გარდერობი სავსე იყო ძველი მამას დროს ნაყიდი ტანსაცმელებით,ახლა კი აღარაფრის ფული აღარ გვრჩება,საღამოობით უბრალო ბარში ვმუშაობ მიმტანად ჯერჯერობით მქონდა კარგი ტანსაცმელი და ასე გამოვიყურებოდი

–დეე წავედი...–ლოს ანჯელესის ქუჩებში ნელა მივაბიჯებდი,ვფიქრობდი განვლილ ცხოვრებაზე.სანამ სკოლაში მივდიოდი გავთეთრდი,ფიფქები ნაზად მადნებოდნენ თმებზე,თითებზე და ტუჩებზე.ბავშვები გიჟებივით დარბოდნენ სკოლაში და აი გადავაბიჯე სკოლის ზღურბლს,მივხვდი რომ უკნიდან ვიღაც მომეპარა საშინელი სიცივე ვიგრძენი,პირი უნებურად გავაღე და გემრიელი საუზმეც მითავაზეს =D

ეს ჩემი მხიარული კლასელი იყო მაიკი,მას ყოველთვის შეეძლო გაემხიარულებინე

–მაიკიიი––ვიყვირე ბოლო ხმაზე და მან სახე შემოაბრუნა,ერთი ძლიერად მეც გავუქანე და ისე ეფექტურად გამოვიდა მე თვითონ გამიკვირდა და ბავშვების რეაქცია

–ოოოოო–და ყველა მე მიყურებდა...ემილი კი ჩემი გოგო ბედნიერი მოვიდა

–ვააა,მაილი ჩემო გოგო როგორ ხარ? ყოჩაღ ეგრე უნდა მაგას,სუულ გეტენება :დ

–კაი ემილი რას ერჩი საყვარელია,მაგას იმიტო ამბობ რო მოგწონს

–უუუფ,კაი ერთი მომწონს არა ისა ეგ მახინჯი–და ამ დროს მაიკიმ გაირა,შევამჩნიე როგორ შეხედა ემილიმ,ვერაფერს გამომაპარებს

–შენ მაინც ვერაფერს გათქმევინებ,წამო ზარია

–ოკ,წამო ჩემი შკოლნიკი

–იდიოტო,ქართული დაწერე?

–კი აბა რა შენ არა?

–შკოლნიკოოო ... :P =D)))

–გეყო ეხლა შკოლნიკ

–გოგოებო,რატო ჩხუბობთ?–მხარი დაგვადო ცერცეტამ და ემილისკენ შებრუნდა,მან კიდე როგორც ყოველთვის აგრესიულად გაიქნია თავი და მოიშორა

–რა იყო საყვარელო რატო გაბრაზდი–ემილიმ რაღაცნაირად შემომხედა,უკვე ვიცნობდი ასეთ მზერას და გვერდიდან გადავჭერით მაგრამ ჩვენ ხო ერთი გზა გვქონდა,სპეციალურად ვცდილობდი ემილი შემენელებინა არა აშკარად მოსწონდა ან უარესი უყვარდა,ამ დროს ხმა შემოგვესმა

–მოიცადე ემილიი,მაპატიე თუ რამე გაწყენინე,ბოდიში–ისე საყვარლად უთხრა მეტი აღარ შემეძლო,მე აქ ზედმეტი ვიყავი

–უუპს,ემილი ერთიწუთით გავალ რა და მოვალ

–დაიცა მაილი

–გაჩერდი,გაჩერდი  მალე მოვალ–მიდოდა მათთვის ჩუმად მედევნებინა თვალი მაგრამ კლასში მაგვიანდებოდა,თან ბიოლოგია...სანამ შევიდოდი ცოტათი ჩავახველე,ძალები მოვიკრიბე და კარები შევაღე

–ბოდიშით მას,შეიძლება დავჯდე?

–შენი მეგობარი სადაა??? „ემილი"

–აააამმმ,არიის–დავიბენი რა უნდა მეთქვა იმას ხო არ ვიტყოდი მაიკისთან ერთადაა თქო

–აამმ,,ცუდად გახდა და წაიყვანეს

–ხო კიდევ მაიკი სად არის?

–მგონი ბავშვები ყველაფერს მიხვდნენ და უცნაურად გადმმოხედეს–მე კი ჩემითვის ჩვეული ნაძალადევი ღიმილით ვუპასუხე...არ ვიცი რა მოხდა ემილისა და მაიკს შორის და ძალიან ვნერვიულობდი,მთელი გაკვეთილი

–იცი ემილი გ...–და გავჩერდი მივხვდი რომ მეწყვილე გვერდით არ მყავდა

–––უუუხ მაიკიიი

გაკვეთილები მალევე დამთავრდა,ემილი არ მოსულა და ტელეფონზე დავურეკე,მაინც არავინ იღებდა,ცოტა არ იყოს შემეშინდა და მასთან სახლში დავრეკე,დედამისმა აიღო

–გამარჯობათ,პეტ ემილი სახლშია?

–არა შენთან არ უნდა იყოს?მე ეგრე მითხრა მაილისთან ვიქნებიო(ვაიმე ეხლა რაღა ვქნა,რა იდიოტი ვარ)

–არაა,არაა კი მოდის ,აი მოვიდა კარგით პეტ კარები გავაღო

–დამალაპარაკე რა მაილი გთხოვ (ეხლა კი ჩავფლავდიი)

–აალო,,,ხმა შეწყდა,როგორ? კარგით პეტ არ ისმის რაღაც დაემართა მობილურს და ტელე სასწრაფოდ გავთიშე–ოხ რა დებილი ვარ ავიკიდებ ხოლმე შარსს

მალევე გავემზადე და ბარში წავედი,როგორი მოსაბეზრებელი იყო იქაურობა,ბარი , ხმაური,ბოლო ხმაზე მუსიკები და ამაზრზენი,უხეში  მამაკაცები...ბარში უკანა შესასვლელიდან შევედი და ფორმა გადავიცვი,მიმტანის ფორმაც ხომ ამაზრზენი იყო მოკლე კაბა და ღრმა დეკოლტე

ბარში სამი ახალგაზრდა ბიჭი შემოვიდა,შავებში და უცნაური ასევე სასიამოვნო გარეგნობის,მათ მაგიდასთან მივედი

–რას ინებებთ?

–ჰაჰ,გადახედა ერთმა მეორეს

–ჩამოჯექი აქ და მეტი არაფერი არ გვინდა

–ორმაგი ვისკი გნებავთ

–ჩამოჯექი თქო ვერ გაიგე?–სხვა გზა არ მქონდა,თორემ დიდი აურზაური ატყდებოდა და მეც გამაძევებდნენ აქედან...უსამოვნოდ დავჯექი მათ მაგიდასთან

–გოგონი ახლოს მოიწიე რა

–არა არ არის საჭირო საქმე მაქვს და წამოდგომა ვცადე

–ამას შეახსენე რომ ეს ბარია და რასაც ვეტყვით უნდა გააკეთოს–ერთერთმა ხელი მაგრად ჩამავლო და ადგილზე დამაბრუნა,როგორ ვერ ვიტანდი ისე ახლოს იყო სული მეხუთებოდა...ამ დროს ვიღაც ბიჭი შემოვიდა და ამათმა დაუძახეს

–დაჯექი ძმა ნახე რა გოგო ვიშოვეთ–ნელნელა მოუახლოვდა მაგიდას

–გაუშვით ბიჭებო ვერ ხედავთ როგორ არ სიამოვნებს,ცოდოა ჯერ ძალიან პატარაა,გეყოთ სხვა მოძებნეთ

–აუ ეს რა ჩლუნგია,ხო არ შეგიყვარდა ბიჭო ჰა?–და ხელი ჰკრეს

ამ დროს ატყდა ჩხუბი,მე კი დრო ვიხელთე და ჩემს ადგილს დავუბრუნდი,თუმცა სინდისი მქენჯნიდა იგი ხომ ჩემს გამო ჩავარდა ასეთ სიტუაციაში მე კიდე გამოვიქეცი,ალბათ როგორ გაუსწორდებიან და თვალები ამიწყლიანდა...შევეცადე გამერკვია რა ხდებოდა მაგრამ ვერაფერი შევძელი ბარში ხალხი ბუზებივით ირეოდა,თავი ცუდად ვიგრძენი და საპირფარეშოში შევედი,ცოტა თავი მოვიწესრიგე,კარები გავაღე და ვიღაცას შევეჯახე

–მაპატიეთ ძალიან დაბნეული ვარ – თავი მაღლა ავწიე და რას ვხედავ

გავაგრძელო?