ყველაფერი კარგად იყო სანამ ქვეყანა სიცილს დაიწყებდა,არავინ მაკლდა სანამ ყველაფერს წამართმედნენ სანამ ხელიდან გამომგლეჯდნენ სიცოცხლის არსს ჩემს თბილს,სანამ ბავშვობას წამართმევდნენ,სახიდან ღიმილს ჩამომგლეჯდნენ და ყველაფერი შიცვლებოდა ვითარცა ადამიანი. ყველაფერი მაშინ მოხდა 3 მარტს დედათა დღეს დედა წამართვეს,ცხვირწინ მომიკლეს,ცა გაშავდა,ბოროტების ნაფლეთები დახეტიალობდნენ გზებზე,გული შურისძიებით აღმივსეს,სიკვდილის წინ მისგან სახსოვარი სიტყვებიღა შემომრჩა –სიყვარული გაგინათებს გზას ცხოვრებისაკენ სიყვარული უკვე ჩემთვის უცხო ხილია,ბავშვობიდან მიზნად დავისახე მეზღვევინებინა მათთვის დედის სისხლი და ამისათვის ცხოვრება შევცვალე და ამ საქმეს მივჰყავი ხელი,მამა დამრჩა მოხუცი უკვე დედის სიკვდილმა მასაც დიდი განსაცდელი მოუვლინა,ასე რომ ყველაფერი ჩემს ხელთ იყო,წამებში გავიზარდე და ოჯახი ავიღე საკუთარ თავზე...სკოლას რათქმაუნდა თავი არ დამინებებია მე დედის სურვილი უნდა ამესრულებინა ძალ–ღონეს არ ვიშურებდი რომ სამსახურიცა და გაკვეთილებიც ერთმანეთს შემეხამებინა... უკვე 6 საათია ჩემი ადგომის დრო,მამაჩემთან მივედი მოვუარე,ცოტა სახლი მივალაგმოვალაგე და სკოლისაკენ წავედი,შემოდგომა იყო ხეებს ფოთლები ცვიოდა,ფეხის დადგმისას მათ შრიალი გაჰქონდათ და ნაფლეთებად იქცეოდნენ,მერეღა დავფიქრდი როგორ გავდა ჩემი ცხოვრება როგორ უმაწყალოდ ვანადგურებდი მათ ცხოვრებას როგორც ჩემი დაანგრიეს,უცებ ერთერთი ფოთოლი ფამეცა ხელზე რომელიც რაღაც ძალიან უცანური იყო კარგად რომ დააკვირდებოდი შავი ლაქებით იყო დაწერილი "ფრთხილად" რაღაც შემაჟრჟოლა ტანში,რა უნდა ყოფილიყო ეს,ასეთი უცნაური რამ,გარშემო მიმოვიხედე და არავინ იყო ქუჩა დაცარიელებული,რა ხდებოდა,მაგრამ სხვა რამეზე გადავიტანე ყურადღება და ფეხს ავუჩქარე თუმცა მასზე ფიქრები მაინც არ მასვენებდნენ,სკოლაში ყველაფერმა კარგად ჩაიარა და მეც სახლში დავბრუნდი,ტანსაცმელი გამოვიცვალე და სამსახურსი წავედი.სამსახური ჰმ ასაე ვერ ვუწოდებდი,პატარა სკვერი რომელშიც დამლაგებლად ვმუშაობდი,კარის ჭრჭიალი გავიგე,მაგრამ რაღაცამ შემაშინა თუ არ ვიცი ამას რა დავარქვა,სკვერში შემოვიდა.....
გავაგრძელო???
|
155
463
6
