–ეჰ,,,კარგი ნება შენია... გამოვბრუნდი,მანამდე კიდევ შემომესმა ხმა –ანა მიყვარხაარ.... ამისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია,ვფიქრობდი რომ ეს თინეიჯერის უბრალო აკვიატება იყო და მალე გადაივლიდა,მე არ ვიყავი მისი ღირსი და ჩემს გვერდით დაიტანჯებოდა,სახლსაც მივუახლოვდი,უკვე თითქმის ყველას ეღვიძა და შეშინებული სახლში შევვარდი –ანა სად იყავი? ცოტა შევყოყმანდი,ვერ მოვიფიქრე რა მეთქვა –ანა გკითხე მგონი რაღაც და არ მიპასუხე –დიახ კერი,გარეთ ვიყავი დილით ცოტა გავისეირნე –ნუ იტყუები და ამ დროს სილა გამაწნა,ის ძალიან მტკივნეული იყო,მაგრამ ხშირად მომხვედრია და არა მარტო ეს...გამწარებულმა ვეღარ მოვითმინე და მეც შევუბრუნე ხელი დედას,მაგრამ შემდეგ უარესი მომხვდა...თვალცრემლიანი ჩემს ოთახში გავიქეცი სადაც მია(და) დამხვდა, ჩემს ლოგინზე იწვა,ის ისეთი მომაბეზრებელი იყო –მია,შეგიძლია გახვიდე? უნდა ჩავიცვა –ანა ფული მოიტანე? –რა შენი საქმეა –რავიცი,მათხოვრობ და ასეთი უმადურია ხალხი? მე ყოველთვის ნერვები მეშლებოდა იმაზე,რომ მთელ ოჯახს მე ვარჩენდი,მია კი არაფერს აკეთებდა და მთელ დღეებს ჩემს დაცინვაში ატარებდა –ეგ შენი საქმე არააა რომ მე ვმათხოვრობ –ჰა ჰა ჰა,რა სასტიკია არა ცხოვრება  (მან ეს დაცინვით და ირონიულად თქვა) –ისე სად იყავი ანა? –რა შენი საქმეა? –დაგავიწყდა დედამ რა თქვა? მე შენზე უფროსი ვარ და უნდა დამემორჩილო –ვერ დავიძინე და დილას სასეირნოდ გავედი –სასეირნოდ? –ხო სასეირნოდ –ნუ იტყუები,მშვენივრად დავინახე ვიღაცამ რო მოგაკითხა და მას გაყევი –არრაა ....ეს...ტყუილია... ენა დამება და ძვლივს წარმოვთქვი ეს სიტყვები,მივხვდი რომ ჩემი საქმე ცუდად იყო –არა ჩემი თვალით დავინახე –არა,ამას ვერ დაამტკიცებ –კარგი რაა,,,ხომ იცი ჩემი ერთი სიტყვა კერი და როი ყველაფერს იჯერებენ ამ დროს მუხლებზე დავეცი –გთხოვ,არაფერი თქვა გემუდარები მია,ბოლოსდაბოლოს დები ვართ –როგორ არ ვთქვა?ასეთი შანსი როგორ გავუშვა ხელიდან შენი გამწარებისა –გემუდარები არავის უთხრა და სხვანაირად გამამწარე მე ხომ მარტო მაგისთვის ვარ გაჩენილი –რა საცოდავი ხარ –რა მნიშვნელობა აქვს შემიბრალე,ძარღვებში რომ ერთი სისხლი გვიჩქეფს –როგორ მეცოდები,კარგია ძალაუფლება...კარგი იცოდე ჩემს ხელში ხარ –ეჰ,სხვა რა გზაა კარგი –ახლა წავალ და არ იცუღლუტო თორემ ხომ იცი... –გასაგებია ახლოს რომ გაიარა შეჩრდა და სახეზე შემომაშტერდა –ვაი შე საწყალო,როგორ გამჩნევია თითები დედიკომ გცემა?არაუშავს აიტან ჭკვიანად თორემ უარესი მოგივა (ამაზე გავმწარდი და დასარტყმელად გავემზადე,მაგრამ ხელი დამიჭირა და საშინლად მომიჭირა,ისე რომ ძალიან მტკიოდა) –ხომ არ დაგავიწყდა რა შემიძლია?კარგი გაგახსენებ –ხელი გამიშვი –ასეთი ტონი –კარგი გთხოვ თუ შეიძლება ხელი გამიშვა –ხოდა ეგრე როგორც იქნა ოთახიდან გავიდა,ვერ ვხვდებოდი რატომ ვიყავი ასეთი საწყალი და ყველასაგან დასაჩაგრი ჩავიცვი და სკოლაში წავედი,იქ ყველაფერი ისევ ისე იყო,დაცინვა და მომაბეზრებელი გაკვეთილები სახლში რომ მივედი,იქაურობა არ ვიცი საშინელი არეულობა იყო...კერი და როი სახლში არ იყვნენ,მიას კი გადაედგა იქაურობა,თმები ყალყზე ჰქონდა შემდგარი და გაცოფებული დარბოდა ოთახიდან ოთახში,ხან კი შემომიბრუნდებოდა და რაღაცას მესროდა და ამის მიზეზი.........
კიდევ გავაგრძელო?
| 
155
463
6
