–აჰაააა,ესენი ნახე რა,შეკრებილან ანგელოზები კარგად ერთობით? შეიძლება მეც თქვენთან ერთად ვიმხიარულო? ალექსი: აქ რა გინდა?საიდან გაიგე რომ აქ ჩამოვფირნდი? –კარგი რა ალექს ვერსად გამექცევი საყვარელო,გეგონა ჩვენს შვილს მარტო გავზრდიდი? –არა ის ჩვენი შვილი არ არის –როგორ შენს შვილს არ აღიარებ? არ მეგონა ასეთი ლაჩარი რომ იყავი მე: მორჩი რა ცინიზმს მე და ალექსმაც ყველაფერი ვიცით,კერიმ ყველაფერი გაგვაგებინა –კერიმ?ესე იგი სიმართლე იცით? ოხ ერთი სახლში მივიდე მოვკლავ დედას ასე როგორ მიღალატა –არ არის საჭირო ის უკვე მკვდარია –დაიცა,დაიცა დამცინით? –არავინ არ დაგცინის,ერთი წლის წინ გარდაიცვალა –მე წავედი –კარგად –ისე ანი გილოცავ დაბადების დღეს,შენთვის საჩუქარი მაქვს აი ეს–და ამ დროს ერთი ტორტის ნაჭერი სახეში მესროლა,მაგრამ არც მე დავაკელი წვენი გადავასხი თავზე საწყალი სულ გაილუმპა...კივილი დაიწყო გავარდა და ბავშვი ჩვენ მოგვიგდო,არც დაგვიბრუნებია ცოდო იყო მის ხელში –ალე,რა ქვია ბავშვს? –ელისაბედი –ელისაბედი,ელისა ლამაზი სახელია–დედა ამ ყველაფერს წყნარად ადევნებდა ყურს თვეები გადიოდა ალექსი სახლში დაბრუნდა და ბავშვიც მასთან იზრდებოდა ის ერთი წლის გახდა,ძალიან საყვარელი იყო მწვანეთვალება,ქერათმიანი...ყოველდღე ვნახულობდი და ძალიან შემიყვარდა...ალექსის მშობლებიც გავიცანი მათ ძალიან თბილად მიმიღეს,ისე როგორც შვილი...ერთდღესაც მე და ალე მარტო ვსეირნობდით ზღვის პირას –რა ლამაზი დღეა –ხო ალე –იცი რაღაც მინდოდა მეთქვა –რა?–მან ჯიბიდან ლამაზი გულის ფორმის ყუთი ამოიღო რომლიდანაც ბრწყინავდა პატარა ბრილიანტი –ანა ცოლად გამომყვები? –არა –რატო? –დღეს პირველი მარტია,ვინც მოტყუვდა ბატია...ჩემო ბატოოო,გამოგყვები აბა რას ვიზამ –მოდი ჩამეხუტე ძალიან ძალიან მაგრად ჩავეხუტე... –ოხ როგორა ხართ გვრიტებო? –ოოო მოვიდა და ჩამიშხამა ეს მშვენიერი დღე –ახლა რაღა გინდა? –კარგით შეიძლება ვილაპარაკოთ? –რაზე? –ხო კარგი,მინდა პატიება გთხოვოთ ორივეს რომ ასე დაგტანჯეთ,ახლა მივხვდი რა დიდია თქვენი სიყვარული და შეიძლება მუდამ ერთად არ იყოთ მაგრამ თქვენს გრძნობას ვერაფერი გაანელებს...მაპატიეთ რომ ამდენი გტანჯეთ,ახლა მივხვდი რა ძნელია ცხოვრება საყვარელი ადამიანის გარეშე,დედის გარეშე და მისი რჩევის,ანა ბოდიში მინდა მოგიხადო იმისათვის რასაც ადრე გაიძულებდი და როგორც გექცეოდი,მინდა იცოდე რომ შენი ყოვეთვის მშურდა,რომ ლამაზი და ჭკვიანი იყავი ყველაფრისდა მიუხედავად....–ის მართლაც გულრწფელი იყო,ტიროდა მთელი გულით,მივხვდი რომ ის შეიცვალა,საბოლოოდ აღარ იყო ისეთი როგორც ადრე და ყველაფერი ვაპატიე –დამშვიდდი მია,მე ყველაფერი გაპატიე მინდა იცოდე რომ მაინც მიყვარხარ დასავით,მოდი ჩემთან –ანა პატიებას მართლა აპირებ ამ ყველაფრის შემდეგ? –ხო ალე და დიდად დამავალებ შენც იმავეს თუ გააკეთებ,ის მართლა შეიცვალა –ხო ამას ვამჩნევ კარგი ახლა წავიდეთ სამივე ერთად ვსეირნობდით,მიასთან მალევე შევედი კონტაქტში –მია შეყვარებული არ გყავს? –კი –მართლაა? რა კარგია –ნაწილობრივ ის დამეხმარა რომ სწორ გზას დავდგომოდი ყველაფერს მას უნდა ვუმადლოდე –კარგი და რა ქვია? –ტოდი,იცი რა საყვარელიაა –არ გაგვაცნობ? –კი როგორ არა ალე –ხო იქნებ იმან მაინც მიშველოს ამ ორი დის ხელში –ალეე –ხო კაი ანა გავიხუმრე –მეც –ნახე მოდის –ვიინ მოდის მია? –გოგო ტოდი მოდის –გამარჯობა მია როგორ მომენატრეეე –ხო მეც მომენატრე –მია ესენი ვინ არიან? –ესენი ჩემი და და მისი შეყვარებული –შეურიგდიი? ვიცოდი ვიცოდი ჩემო პრინცესა რომ კეთილი იყავი–ის ძალიან ბედნიერი იყო ხელში აიყვანა და დააბზრიალა,ეტყობოდა ძალიან უყვარდა ჩემი და,ორივეს სახე უბრწყინავდა და გადავწყვიტე რომ მარტო დამეტოვებინა ის ორი –ალე ჩვენ წავიდეთ ხო? –ხო ანა წავიდეთ –კარგად ანა –ხო და მია დღეს ჩემთან მოდი და დარჩი მე და ალე წამოვედით –ალექს დღეს მოდი რაჩემთან დარჩი და ოთხივემ ერთად გავერთოთ,ის ტოდიც გაიცანი –ხო კარგი ანა როგორც შენ გინდა –შეხედე ჩემი ბეჭედი როგორ ბრწყინავს,იმ ბიჭის თვალებისავით რომელმაც მაჩუქა –ანააა მიყვარხარ –ხო მეც.... მალე სახლში მივედით და დედას ეს ამბავი ვახარეთ,იგიც ბედნიერი იყო მაგრამ ვხვდებოდი რომ რაღაცაზე გული სწყდებოდა –დედა,რა გჭირს –რა უნდა მჭირდეს შვილო ბედნიერი ვარ –და ეს ვედნიერების ცრემლებია? –ალბათ დამალვას აზრი არ აქვს,იცი სულ რაღაც 1 წელია გიპოვე და უკვე უნდა დაგკარგო,ძნელია ამ აზრთან შეგუება –არა ელენა,არავისაც არ დაკარგავთ ერთად ვიცხოვრებთ ყველანი ერთ სახლში ჩემი მშობლები,თქვენ და ჩვენ–თქვა ალექსმა –მართლაა?მიხარია შვილო ერთად რომ ხართ და დიდი მადლობა კარგი ბიჭი ხარ –ანა ანა ანა,,,რა ბედნიერი ვარ რომ იცოდე – შემოვარდა მია რომელსაც ტოდი მოჰყვა –რა მოხდა მია? –ტოდმა ხელი მთხოვა –მერე? –მერე დავთანხმდიი... –აჰა გადაწყდა ქორწილს ერთად ვიხდით ხოო...? –თქვა ელენამ –ისე კარგი აზრია დედა –და როდის დავქორწინდეთ? –ალექსი –მე რომ შემეძლოს ხვალვე გამოგყვებოდი ალე–და ამაზე ყველამ სიცილი დაიწყო –მოდი ერთ თვეში იყოს –კარგია–მია –ხო დაიკო ერთად გადავიხდით ქორწილს –ისა და ელისა როგორაა? –მია –კარგად მია კარგად არის ძალიან შეგვჩვია მეც,ანასაც და ელენასაც –კარგია,ელისა თქვენი შვილია,მერე რა რომ იშვილეთ –ხო მია მართალია –დამიბრუნეთ ჩემი შვილიიი–შემოვარდა ვიღაც ქალი –უკაცრავად–მე –რა და ჩემი შვილი რომ წამრთვით დამიბრუნეთ თქო –კი მაგრამ–ალე –დე...–გავიგონეთ პატარა ელისას ხმა,როგორც ჩანს მან იცნო დედამისი და მე და ალექსსმა ბავშვი მას დავუბრუნეთ –მადლობთ კარგები ხართ,მადლობთ რომ შვილი დამიბრუნეთ –გთხოვთ მას კარგადმოუარეთ=თავი ვეღარ შევიკავე და ტირილი დავიწყე,ალე მოვიდა და მომეხვია –დამშვიდდი ანა,მისთვის ასე ჯობდა,გამხიარულდი–მერე გავაცნობიერე რომ ელისასთვის მართლა ჯობდა ნამდვილ დედასთან ყოფილიყო და მათ შევუერთდი... მოკლედ ტოდი და ალექსი ძალიან დაახლოვდნენ და მეგობრები გახდნენ,მე და მიაც ისე ვიყავით ვითომ ადრე არაფერი მომხდარიყო,ყველაფერი თავის კალაპოტში ჩადგა...ყველანი ჩვენი ქორწილისთვის ვემზადებოდით,მია ჩვენთან გადმოვიდა საცხოვრებლათ რადგან როი სვამდა და ამდენი სმისგან გარდაიცვალა...მოახლოვდა ქორწილის წინა დღე –აუ მია როგორ ვნერვიულობ –მეც ანა –დამშვიდდით გოგოებო რა განერვიულებთ...! –ელენა –რავი დე მაინც ვნერვიულობთ –წადით ეხლა დაწექით და დამიჯერეთ ყველაფერი კარგად იქნება ჩვენც ჩვენ ოთახებში შევედით და მალევე დაგვეძინა,რადგან ადრე ვიყავით ასადგომი –გოგოებოოოო,გაიღვიძეთ საქმროები მოვიდნენ –რააა? აქ რა უნდათ? –კაი რა ანა მაგათ რას დაუშლის ჭკუა მოვიდნენ მოვენატრეთ ალბათ –ოხ –მომავალი მეუღლეები მოსულან –ხო კარგი და თქვენ არ ემზადებით? –ხო ან,ცოტა მოგვენატრეთ და ამიტომ შემოვირბინეთ ახლა კი წავალთ,თქვენ არ მოგენატრეთ? –თქვენ რა მოსანატრებლები ხართ –თქვენ კიდე აქ ხართ? მოშორდით აქედან –ხო კაი მივდივართ არ გვცემოთ როგორც იქნა წავიდნენ,ქორწილს ზღვის პირას ვიხდიდით და აი დადგა ის დროც –ვაიმე დედა ვნერვიულობ –დამშვიდდი შვილო –არ შემიძლია და მუსიკაც ჩაირთო...გულმა საშინლად დაიწყო ძგერა,ფეხებს ძვლივს ვადგამდი,სულ გავთეთრდი და როდესაც ალექსის გვერდით დავდექი და მან ხელი ჩამჭიდა,თითქოს გული წამივიდა –ანა–მერე გამოვფხიზლდი და აზრზე მოვედი...მღვდელი ამ სიტყვებზე მივიდა –ალექს თანახმა ხართ ცოლად შეირთოთ ანა სმიტი? –თანახმა ვარ –ანა სმიტ,თანახმა ხართ გაჰყვეთ ალექს სტრონს?–ცოტა დავიბენი,დედას შევხედე ის თბილად მიყურებდა და მრავლისმეტყველი თვალები ჰქონდა,თითქოს მეუბნება დასთანხმდიო...მღვდელმა კი ისევ გაიმეორა –ანა სმიტ,თანახმა ხართ თუ არა? –დიახ თანახმა ვარ...–როგორც ეტყობოდა ალექსს გულზე მოეშვა –არის ვინმე წინაარმრდეგი?–ხალხმა ჩაიცინა ქორწილი ვიწრო წრეში იყო მაგრამ ძალიან ლამაზი,ზღვაზე რომ იყო უამრავი ხალხი გვილოცავდა და ყველა ბედნიერიმ იყო......გავიდა ერთი წელი –რატომ აგვიანებენ? –დამშვიდდი ალე ყველაფერი კარგად იქნება –აუ საშინლად ვნერვიულობ,დიდი ხანია შესული ყავთ,რამე პრობლემა ხომ არაა? –თურმე ასე გიჟივით დარბოდა დერეფნებში ალე იმ დროის განმავლობაში სანამ მე სამშობიაროში ვიყავი...ორი ტყუპი გავიძჩნდა გოგო და ბიჭი...დედა ძალიან ბედნიერი იყო,გოგონასთვის გვინდოდა მისი სახელი დაგვერქვა მაგრამ მან ძალიან გვთხოვა რომ არ უნდოდა მის შვილიშვილს მისი სახელი რქმეოდა,ალბათ ეს გასაკვირია მაგრამ რავიცი დავეთანხმეთ...გოგოს ელისა დავარქვით,ბიჭს კი ლუკა...მე,ალექსი,ჩემი შვილები,ალეს მშობლები და დედა ერთად ვცხოვრობთ,ხოლო მია,ტოდი და მათი შვილები–მარია და ემილი ერთად ელენას ძველ სახლში,უზომოდ ბედნიერები ვართ და ერთმანეთის ყურებით ვტკბებით...ცხოვრებაში ღმერთი უამრავ დაბრკოლებას გვიჩენს,მაგრამ ეს არ არის არც ღვთის რისხვა ან სასჯელი,ეს გამოცდაა რომელიც ყველა სულდგმულმა უნდა გადალახოს და მიაღწიოს ბოლოს სანატრელ ბედნიერებასთან...გვახსოვდეს რომ ქვეყანაზე ერთხელ მოვდივართ და სიკეთე უნდა ვაკეთოთ,ერთხელ გვაქვს შანსი რომ სასუფეველში დავიკვიდროთ სამუდამო სამყოფელი,ხოლო შემდეგი მონანიება ფუჭი იქნება...
| 
155
463
6
