იქიდან თავქუდმოგლეჯილი გამოვვარდი და სკოლაშიც მივედი,ბევრი ვეძებე ალექსი მაგრამ ვერსად ვნახე,ბოლოს ძებნით რომ დავიღალე წავედი და სახლში მივაკითხე –გამარჯობათ
–გამარჯობა,ვინ ბრძანდებით?
–მე ანა ვარ ალექსი სახლშია?
–ალექსი? არა
–შეგიძლიათ მთხრათ სად არის?
–იგი გაემგზავრა
–გაემგზავრააა?
–დიახ,ნიუ–იორკში წავიდა
–და რატომ?
–არ ვიცი
–როდის ჩამოვა?
–ერთ თვეში დაახლოებით
–ერთ თვეში?კარგით და ბოდიშით შეწუხებისათვის
–არაუშავს შვილო არაფერია,ახლა კი სახლში წადი თორემ გაცივდები უკვე გვიანია
–სახლში? ჩუმად ჩავიცინე და წამოვედი,ნეტავ რომელი იყო ჩემი სახლი...არ ვიცოდი სად უნდა გამეტარებინა ღამე და ელენას სახლის გვერდით სკამზე დავჯექი და ჩამომეთვლიმა,საშინლად ციოდა და ვკანკალებდი
–აი ეს მოიხურე ანა
მითხრა ვიღაცამ და მისი ხმა ძალიან მეცნო,ყველაზე ტკბილი და სათუთი ჩემთვის,ალბათ გეიფიქრებთ ელენააო მაგრამ არა
–ალეექს,აქ რა გინდა ნიუ–იორკში არ იყავი?
–ხო ვიყავი მაგრამ დედაჩემმა შემატყობინა,რომ გვესტუმრა ვიღაც ანა რომელიც მე მკითხულობდა და იმ წამსვე გამოვფრინდი აქ
–ალექს–ამ დროს ტირილი დავიწყე
–კარგი ანა ნუ ტირიხარ და რა მოხდა რატომ მეძებდი?
–მინდოდა შენთვის პატიება მეთხოვა რომ ეჭვი შემეპარა შენში შენმა ძმაკაცმა ყველაფერი მითხრა
–ოხ,ვერ ვიტან
–არა არა,ის გულრწფელი იყო და მართლა ნანობს ყველაფერს უნდა აპატიო
–კარგი რა რა უნდა ვაპატიო
–ჩემი ხათრით უნდა აპატიო
–ო,კარგი..ახლა კი ჩვენზე ვისაუბროთ და ახლა რა მოხდება
–ჩამეხუტე და მიხვდები
–ანა მიყვარხაარ...
–მეც მიყვარხარ ჩემო ბოთე–ჩავჩურჩულე ყურში
ამ დროს ის მოხდა რომ ერთმანეთის კოცნა დავაპირეთ
–აჰაა,ესე იგი შენ ხარ
–ბოდიში? მიაა შენ აქ რა გინდა?
–ეგ მე უნდა გკითხო,როგორ არაფერი მითხარი რომ ალეს შეყვარებული შენ იყავიი?
–არა მე შეყვარებული არ ვიყავი
–ხო მაგრამ შენ წამართვი და იცოდე განანებ
–გოგოებო,მშვიდად...მია მინდა გითხრა რომ შენთან საერთო აღარაფერი მაქვს და შენს მახეში აღარ გავებმევი
–მძულხართ
ორივე
მძულხართ,იდიოტებო,განანეებთ ჯანდაბამდე გზა გქონიააათ–იგი შეშლილივით ყვიროდა მაგრამ ვერ იტყვით რომ შეშლილი არ იყო
იგი წავიდა და ჩვენც მარტო დავრჩით
–ანა სახლში რატომ არ ხარ?
მე მას ყველაფერი მოვუყევი და ისიც მთელი გულისყურით მისმენდა
–ჩემო პატარა,რამდენი რამე მოხდარა მე კი არაფერი ვიცოდი
–ეს შენი ბრალი არ არის,ჩემი ბრალია რომ არ დაგიჯერე
უცბად ქარმა კიდევ უფრო დაუბერა და ელენას ოთახიდან რაღაც ფურცლები გადმოვარდა რომელიც ჩემს ხელებზე დაეცა და წიგნივით გადაიშალა მეც დავიწყე მისი კითხვა....
|